Ik ben hier voor mijn rust

Vandaag is mijn eerste dagje Japan. Waarom ik dan om 4 uur 's middags achter de computer zit in plaats van de stad te verkennen, nou, ik ben hier voor mijn rust.

En daarom heb ik vanmiddag vrij gemaakt voor het plannen van de komende periode. Het liefste alle 3 weken dat ik in Japan vertoef. Want ik heb gemerkt dat ik hopeloos ben zonder een uitgestippelde agenda en compleet niet kan genieten als ik doelloos door een stad dwaal en 'wel zie waar ik uitkom'. Het idee is leuk, maar in de praktijk beland je sneller in een lelijk steegje in een simpele volksbuurt. Dus ja, dan maar het lot in eigen handen nemen. Ik ben een regelteef. En ik heb het leren accepteren.

Goed, misschien niet het meest positieve begin van een blog, maar dat betekent niet dat ik het niet naar mijn zin heb. Want allemachtig wat ik de afgelopen 48 uur (of 30 of 60, ik hou het niet meer bij met dat tijdsverschil) heb meegemaakt is echt al een avontuur! Tijd voor een samenvatting:

Zondag rond 10 uur ben ik op Schiphol gedropt en uitgezwaaid en kon mijn avontuur beginnen. Het was nog even spannend of ik daadwerkelijk aan boord van het vliegtuig kon, want het was overboekt en ik stond op standby. Maar gelukkig hadden ze toch nog een plekje voor me. Ik zat zo vlakbij de business class dat ik de rijke stinkerds bijna kon ruiken. Met meer beenruimte dan mijn kleine pootjes aankonden begon deel 1 van mijn lange reis. 12 uur lang heb ik mezelf prima vermaakt met meerdere afleveringen van Gilmore Girls, the Big Bang Theory en zelfs Sherlock! Omdat ik aan boord amper geslapen had, was ik erg moe bij aankomst in Kuala Lumpur, waar ik 4,5 uur moest wachten op de vlucht naar Tokio. Gelukkig vond ik een lounge bank, waar ik zonder pardon op ben gaan slapen, ook al was dat eigenlijk verboden (living on the edge, je weet). Tijdens de tweede vlucht was ik ook grotendeels knock out, waardoor het 7 uur vliegen nog maar op 2 uurtjes leek. Eenmaal aangekomen op Narita Airport meteen overgestapt op de trein naar het centrum en mijn weg gevonden (zonder te verdwalen!!) naar mijn hostel.

Onderweg viel me al op hoe rustig en netjes Tokio was. Je kon een speld horen vallen in deze hooiberg. De Japanners zelf zijn ook super beleefd en behulpzaam en spreken bijna allemaal goed Engels. Het hostel is ook erg luxe, ondanks dat de walm van zweetvoeten me liet wankelen op mijn benen bij het binnentreden van de slaapzaal. Oke, misschien was het de vermoeidheid.

Toen ik om middernacht in slaap viel dacht ik naief de jetlag te slim af te zijn geweest, tot ik na een uurtje klaarwakker was. Het hielp niet dat de Japanners 24 graden als 'koud' beschouwen en de verwarming op volle toeren aan hadden gezet. Rond 4 uur viel ik pas weer in slaap, om rond half 10 op mijn gemakje op te staan en douchen in een douche die 100 keer beter werkt dan de mijne en ruimer is dan heel mijn badkamer. Ineens was ik heel blij dat ik nog 2 extra nachten hier gereserveerd had.

Daarna ben ik dus gaan dwalen. Richting het grote tempelcomplex hier in de buurt. Oprecht indrukwekkend! Ik heb mijn ogen uitgekeken, naar voornamelijk de mensen die allemaal hun eigen ritueel hadden en uitvoerden met wierrook, water, kaarsjes, klappen in hun handen en fortune sticks. Dat laatste heb ik zelf ook geprobeerd. Voor 100 yen kon je een doosje schudden waar dan een stokje uit kwam, met het nummer van jouw fortune er op. De Engelse beschrijving is net zo wazig als de handleiding van een Ikea kast, maar volgens mij is het positief. Wie een duidelijkere interpretatie heeft, laat het me weten:

'In your dream, you met a mayor gentleman superior to thousands, ten thousands people. Now get good fortune and wonder why it was so unhappy until now. The fortune came to you like flowers smell so sweet on warm days in spring. It is a happy looking that should be celebrated, the decayed branch got flowers open again.'

Volgens mij heeft het iets met tuinieren te maken ofzo.

De rest van de dag heb ik voornamelijk winkelcentra afgestruind en gezocht naar plekken waar ze betaalbare sushi verkochten. Nergens. Werkelijk waar, in Nederland is het vaak goedkoper. Afzetters. Uiteindelijk maar een kant en klaar sushi pakket gekocht, wat er minder smakelijk uit ziet dan die bij de Jumbo. Maar je moet wat. De winkelcentra zelf zijn overigens wel vermakelijk. Het deed me denken aan een hysterische versie van de V&D. Maar lang niet zo extreem als ik verwacht had. Schijnbaar is Asakusa wel een van de meer traditionele (saaie) wijken van Tokio, dus komende dagen ga ik opzoek naar de extremen.

That reminds me, ik moet eens nodig gaan plannen of ik loop achter op mijn planning. Meer updates coming soon!